วันที่ สามที่ มุสโคก้า วันนี้เป็นวันแรงงานของอเมริกาและแคนาดา
(วันจันทร์แรกของเดือนกันยา ของทุกปี)
วันนี้ ดั๊กและไดแอน ได้หยุดวันนี้อีกวัน
แต่ตอนเย็นต้องขับกลับสแตรทรอย เพราะพรุ่งนี้ต้องทำงาน
เช้านี้คุณสามีออกไปว่ายน้ำตอนเช้า คนเดียว
หยกขี้เกียจไป ก็เลยอยู่ห้อง รอกินข้าวเช้าดีกว่า เหอ เหอ
วันนี้ก็ออกเรืออีกวัน แต่ คราวนี้
คุณชายเคอร์ติสไปด้วย งานปิดเทอมภาคฤดูร้อนจบแล้ว
ไม่ต้องไปทำงานแล้วก็เลยได้ออกเรือด้วยกันทั้งวัน
เคอร์ติสมีใบขับขี่ทั้งรถและเรือ
(17 ปี ทำได้หลายอย่าง
ตู 27 แล้ว ขับรถยังไม่รอดเลย ไม่มีซักใบ
เหอ เหอ ฮือ ฮือ.. )
ชอบที่ว่า น้ำเป็นน้ำจืด เวลาขึ้นมา ก็ไม่ต้องล้างตัว
เพราะไม่เหนียว สามารถอาบน้ำ สระผมในน้ำได้เลย
วันนี้ น้ำนิ่งกว่าเมื่อวาน
เลยเล่นได้ดีขึ้น (เห็นได้จาก โดดได้สูงขึ้น เปรี้ยวมากน้อง)
วันนี้ เดวิดเล่นได้ดีกว่า เมื่อวาน
อันนี้ เรียก Slalom (สลาลม เหอ เหอ) เป็นเหมือนสกี
แต่มีข้างเดียว เล็กกว่าเวคบอร์ด ก็จะเล่นยากกว่า
รูปพวกนี้ถ่ายยากอยู่นะ เพราะเราอยู่บนเรือที่แล่นเร็ว
ก็จะโยกไปเรื่อย อีกทั้งคนเล่นก็โยกไปซ้ายที ขวาที
จับภาพ จับโฟกัสยาก นี่ถ่ายดีขึ้นกว่าวันแรกเยอะ
(วันแรกๆ ภาพเบลอเยอะมาก)
แวะกินไอติม ที่ร้าน Cabana หรือปั๊มน้ำมันที่เคอร์ติสเคยทำงาน
หยกกินรส Cotton&Candy อร่อยดี
เหมือนเรนโบของ วออล์น่ะ จะมีหลายๆสี
ข้างในร้าน ขายอุปกรณ์กีฬาทางน้ำหลายอย่าง รวมทั้งเสื้อผ้า
ไดแอนบอกว่า พวกอุปกรณ์ที่เล่นอยู่ก็ซื้อจากที่นี่
เพราะเป็นพนักงาน ก็ได้ส่วนลดบ้าง
ข้างในร้าน ขายอุปกรณ์กีฬาทางน้ำหลายอย่าง รวมทั้งเสื้อผ้า
ไดแอนบอกว่า พวกอุปกรณ์ที่เล่นอยู่ก็ซื้อจากที่นี่
เพราะเป็นพนักงาน ก็ได้ส่วนลดบ้าง
ว้าวว..ว.. เวคบอร์ดเพียบ
ช่วงนี้ลดราคา เพราะใกล้หมดหน้าร้อน
ช่วงหน้าหนาว ที่ทะเลสาปจะเงียบมาก
ซื้อ Tube อันใหญ่จากร้านมาอัน ลากไประหว่างกลับบ้าน (อันนี้น่าเล่น)
บริตนีย์กับมาร์ค เล่นชิวๆ ห้ามเร็วเด็ดขาด ลูกสาวสั่งมา (ชีกลัว)
พอถึงคราวลูกชายกับว่าที่ลูกเขย คุณพ่อ(ตา)ดั๊ก ใส่ซ้า.. เต็มที
เหวี่ยงน่าดู มันส์มาก..
ดั๊ก ไดแอน เคอร์ติส และเอบานีย์ กลับไปสแตรทรอยหลังกินมื้อเย็น
เหลือ หยก เดวิด บริตนีย์ และมาร์ค
คืนสุดท้าย นั่งดู Ps. I love you ก่อนนอน
เช้าวันอังคาร8.30น. เดินทางกลับแลมเบิร์ธ
แวะกินข้าวเที่ยงกับดอนและอีเลน และขับกลับแลนซิ่ง
ไอ้หยกหลับๆตื่นๆ หัวเหวี่ยงตลอดทาง กั๊กๆๆ เหนื่อยอ่ะ
สงสารคุณสามี ขับรถยิงยาวร่วม 7-8 ชม.
แต่ง่วงมาก ถ่างตาไมไหว ก็เลยพัก(งีบ)เป็นช่วงๆ
แวะกินข้าวเที่ยงกับดอนและอีเลน และขับกลับแลนซิ่ง
ไอ้หยกหลับๆตื่นๆ หัวเหวี่ยงตลอดทาง กั๊กๆๆ เหนื่อยอ่ะ
สงสารคุณสามี ขับรถยิงยาวร่วม 7-8 ชม.
แต่ง่วงมาก ถ่างตาไมไหว ก็เลยพัก(งีบ)เป็นช่วงๆ
ปล่อยคุณสามีเผชิญชะตากรรมบนถนนคนเดียว กั๊กๆๆ
แต่ก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย
จบแล้วจ้า..
ปล. ตั้งใจว่า ยังไงก็ต้องกลับมาอีก เมื่อผ่านหน้าหนาวนี้ไป
หน้าร้อนปีหน้าก็จะชิวๆแล้ว คงได้เล่นน้ำกับชาวบ้านเค้าได้
ไม่ต้องนั่งสั่นอยู่บนเรือ เหอ เหอ
แต่ก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย
จบแล้วจ้า..
ปล. ตั้งใจว่า ยังไงก็ต้องกลับมาอีก เมื่อผ่านหน้าหนาวนี้ไป
หน้าร้อนปีหน้าก็จะชิวๆแล้ว คงได้เล่นน้ำกับชาวบ้านเค้าได้
ไม่ต้องนั่งสั่นอยู่บนเรือ เหอ เหอ
No comments:
Post a Comment