แล้วเราก็ได้พบกัน..

พฤหัส 13 สค 52
วันนี้ ขับรถข้ามไปฝั่งแคนาดา ใช้ทางด่วนสาย 69 ขับไปเรื่อยๆ
วันนี้อากาศดีมากๆ ฟ้าเป็นสีฟ้า สวยเชียว..

สองข้างทางที่นี่ ก็ไม่ต่างกับบ้านเรามากนัก
เวลาขับรถไปต่างจังหวัด บ้านเราจะเป็นทุ่งนา
ที่นี่ก็จะเป็นสวนข้าวโพด สุดลูกหูลูกตา
จะต่างแบบน่าประทับใจคือ พื้นที่ที่นี่จะเป็นที่ราบ
มองไปได้ไกล ไม่เห็นภูเขาเหมือนบ้านเรา
จากแลนซิ่ง ถึงสะพาน BLue Water
ซึ่งเป็นบอร์เดอร์ ก็ประมาณ 2 ชม.

จ่ายค่าทางด่วนประมาณ 2 USD
หรือ ประมาณ 66 บาทไทย แล้วก็ต้องผ่าน ตม.
กึ่งกลางสะพานคือเส้นแบ่งเขตประเทศระหว่าง อเมริกาและแคนาดา
เหมือนสะพานข้ามแม่น้ำโขง ไทย-ลาวน่ะ)
ตม.ที่นี่ก็เหมือน ตู้เก็นเงินทางด่วนน่ะ
รับพาสปอร์ตมา ดูๆหน้า กับรูปในวีซ่า
แล้วตอบแค่ 2-3 คำถาม แล้วก็ผ่านเข้ามาฝั่งแคนาดา

ขับมาซัก ชม. ถึง Lambeth หรือหมู่บ้านที่พ่อกับแม่เดวิอยู่
เท่าที่เห็น เป็นหมู่บ้านที่เงียบ และสวยดี
บ้านช่องดูเป็นระเบียบกว่า ที่แลนซิ่ง (ที่หยกพักอยู่น่ะ)


หน้าบ้านเหมือนที่เดวิดเคยส่งรูปให้ดูเปี๊ยบๆ กดกริ่ง


แล้วก็ รอๆๆ (ตื่นเต้นๆ ครั้งแรกที่ได้พบ หลังจากรอมา 4-5ปี)


แล้วอีเลนก็เปิดประตู ดูเธอดีใจมากที่ได้พบ แล้วเธอก็เรียกดอน
บอกว่า พวกเค้ามาแล้วๆ อีเลนตัวเล็กกว่าที่เราคิดไว้แฮะ
ขนของเข้าบ้าน และคุยกันเล็กน้อย ก็ขับรถไปบ้านไดแอน พี่สาวเดวิด

บ้านไดแอน อยู่ Strathroy ขับรถจากบ้านอีเลนประมาณ 20 นาที
บ้านไดแอนใหญ่และสวยมาก >_< ไดแอนและดั๊ก มีลูกสองคน คือบริตตานีย์ และเคอร์ติส แต่วันนั้นเคอร์ติสไม่อยู่ เลยไม่ได้เจอ
เบียร์แปลกๆ รู้สึกจะชื่อ Bad Elf -_-??


น้องหมา ชื่อ ไฮดี้ ดูมอมๆน่ารักดี


มื้อเย็นวันนี้ ซี่โครงเนื้อย่าง ขอบอก อร่อยมากกก..ก..ก.. >_<


เดวิดบอกให้ส่งรูปนี้ให้ที่บ้านดู แล้วบอกว่า พักอยู่ที่นี่ T_T


แต่หยกบอกส่งรูปนี้ดีกว่า ไฮโซดี กร๊ากกกกก..


หลังจากกินมื้อค่ำ ก็นั่งคุยกัน แล้วก็ออกมาคุยกันที่ระเบียงอีกรอบ เริ่มหนาว..


วันศุกร์ 14 สค 52
ตอนเช้าออกไปหาเควินที่ทำงาน เควินทำธุรกิจของตัวเอง ชื่อบริษัท KeGo


รู้สึกจะเกี่ยวกับน้ำยาทำความสะอาด เครื่องใช้ หรือพวกอุปกรณ์ดำน้ำราคาแพง อะไรประมาณนี้
ลงทุนไปเยอะอยู่ (-. ,-)




ขากลับเดวิดพาทัวร์ย่านบ้าน(คนมีตังค์) ปลูกใหม่ จะสร้างติดๆกัน
และจะไม่มีต้นไม้ใหญ่ๆหน้าบ้าน เหมือนบ้านเก่าๆ ของคนที่อยู่ที่นี่
อย่างย่านแถวบ้านของอีเลน จะดูร่มรื่นกว่าเยอะ และมีพื้นที่ระหว่างบ้านมากกว่า


แวะถ่ายรูปข้างทาง (ข้างทางจริงๆ จอดรถ แล้วลงไปถ่าย)


ป้าย Lambeth หน้าหมู่บ้าน

ตอนบ่ายออกไปเยี่ยมเพื่อนอีเลน ชื่อแม็กซีน
แม็กซีนอาศัยอยู่คนเดียว สามีเพิ่งเสียไปเมื่อปีกว่าๆ
ตอนนี้ก็จ้างคนมาดูแล อาบน้ำ ทำกับข้าว ซักผ้าให้
แม็กซีนน่ารักและตลกดี บ้านเธอใหญ่และสวยดีนะ

ตอนเย็น ขับรถไป Wellington วันนี้มีนัดกินข้าวเย็นบ้านแคโรล


สีส้มนี่ บ้านแคโรล


ส่วนนี่ บ้านข้างๆ เหมือนปราสาทเลย
(ย่านนี้ ย่านคนรวย บ้านสวยๆทั้งนั้น)


Appetizer มื้อนี้ ค็อกเทลกุ้ง หย่อย (ทิชชู่ตลกดี)

ครอบครัวแคโรล พี่สาวคนที่สองของเดวิด
ประกอบด้วย เมอเร่ สามี, แพทริค ลูกชาย และแคเทอรีน ลูกสาว


อาหารพร้อมแล้วจ้า (ดูดีมาก -_-‘)

วันเสาร์ 15 สค 52
เช้าวันเสาร์ ออกไปกินมื้อเช้ากับ ไดแอนและเควิน


ของหยก เซต2 นี่สำหรับหนึ่งคนนะ เยอะโคตร O_O
หยกกินได้แค่ แพนเค้ก1 ไส้กรอก2 และไข่
เซตละประมาณ 5 เหรียญ ก็ตกคนละ 160 บาท
รวมภาษีอีก 6% ทิปอีก 15% ก็ร่วมๆ 200 ต่อคนค่ะ -__-‘
ลืมบอกไปว่า ของทุกอย่างที่นี่ ราคาที่เราเห็นตามป้าย
จะยังไม่รวมภาษี ซึ่งภาษีจะประมาณ 6%
แต่ส่วนมากอาหารจะค่อยไม่มีภาษี หรือราคาก็จะรวมภาษีแล้วน่ะ
เพราะฉะนั้น เวลาซื้ออะไร ก็ต้องเผื่อค่าภาษีอีก ตอนจ่ายเงิน เฮ้อ..


ตอนขากลับ ผ่าน Garage Sale หรือที่เรียกว่า ขายโล๊ะ น่ะ
คือ รื้อๆเอาของในโรงเก็บของ หรือของที่ไม่ใช้ มาขาย
ดีกว่าทิ้งไปเปล่าๆ


ขากลับขับผ่านบ้านนี้ เราก็พูดขึ้นว่า เหมือนบ้านในนิทานเลยแฮะ
เดวิดก็ว่า เป็นบ้านเพื่อนเค้าชื่อเดวิด เหมือนกัน
แล้วพอดีเหลือบไปเห็นเค้านั่งเล่นกันข้างบ้าน ก็เลยแวะเข้าไปหาซะเลย

เจ้าของบ้านคือ คุณยายเกวน คุณตาฮาร์แลน เวลลิสสัน
สองคนนี้ ได้ยินกิตติศัพท์หยกจากอีเลน แม่ของเดวิดมานานแล้ว
สองคนนี้บอกเคยได้รับ จม. ขอซื้อบ้านหลังนี้
จากคนที่ขับผ่านทุกวันๆ แล้วชอบ เพราะเหมือนบ้านในนิทาน
เหอ เหอ สงสัยจะไม่ใช่หยกคนเดียวที่คิดแบบนี้แฮะ)

ตอนบ่ายออกไปเยี่ยมครอบครัว มอร์แกน กับอีเลนและดอน
คุณยายไวโอเล็ต ตอนนี้อายุ 106 ปีแล้ว O_O
ยังแข็งแรงและพูดคุยรู้เรื่องดีอยู่
ส่วน ไว(Vi) ลูกสาว เป็นคนฮามาก คุยแบบจิ๊กโก๋ๆดี ชอบๆ
(เจ๊แกจะแบบ Oh yeah! Yeah! The hell.. อะไรประมาณนี้ ฮาก๊ากกกกก..)
อ้อ บ้านนี้ให้การ์ดอวยพร ข้างในมีตังค์ตั้ง 500$ เอา 33คูณเอา
จะได้เป็นเงินไทย เยอะจนน่าตกใจ (O[]O)
(T__T)ขอบคุณมากนะค๊า


วันนี้อากาศดี มีแดด วันไหนไม่มีแดด หรือเมฆเยอะ อากาศจะเย็น บรื๋ออๆๆ)
เย็นนี้ บริทนี่ และมาร์ค (แฟน) มาทานข้าวที่บ้านอีเลนและดอน
มาร์ค เป็นคนสัญชาติแคนาดา แต่มีเชื้อสายโปรตุเกต หน้าก็เลยออกไปทางแขกๆ

อาทิตย์ 16 สค 52
ช่วงสายๆ ก็ขับรถกลับ แลนซิ่ง อเมริกา (ใช้เวลาประมาณ 3 ชม. กว่าๆ)
กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ

หลังจากต่างฝ่ายต่างรอมาเกือบ 5 ปี..
โดยเฉพาะ ดอนและอีเลน
เพราะหยกขอวีซ่าไม่ผ่าน
เพราะพวกเค้าไม่สามารถเดินทางไกล มาประเทศไทยได้

แต่แล้วที่สุด เราก็ได้พบกัน ..

ปล. เดี๋ยววันพฤหัสนี้ ก็จะกลับไปเที่ยวแคนาดาอีก ^___^


หมายเหตุ:เนื่องจากเคารพในความเป็นส่วนบุคคล
หยกจึงไม่สามารถลงรูปบุคคลที่กล่าวถึงได้